Wat een Kinnerglükk ...
Een Kinnerglükk … De Winachsmann har sükk fast vöörnoahmen vöör d’ Joahr an Winachen in d’ Hääven in sien Huus to blieven. He kunn dat eenfach nich mehr verknusen, in de iisigen Winternachten up siene Schlää mit de griesen Peer dorvöör dör de schidderke Eerdenlücht to suusen. Dat wuur Schnaas joa ok nich moal mehr recht düster, dor wor de Minschen sükk in Bülten drufelden – un wor Winachen in de grooden Klüterloadens blods noch as een Fest föör Minschen mit fette Knipkes ovhüdelt wuur. Dat geev...