Hungerzeit

Een half Stünn’n . . . Wiel dat Foahrtüch, dat hör in hör Nobelhotel bringen schull, eers in een half Stünn’n keem, wullen see sükk noch een bääten de Been’n verträäden. De groode Ünnernäämer Cloas Strietze un siene Froo Katharina. In de eerste Joahren, de see sükk kennden - un ok noch een Sett noa de Hochtied - har he hör vull Leevde Tinchen nöömt. Dat wee nu all laang her! In dat „Kongresszentrum“ achter de beiden wuur dat Lucht sinnich minner – dor, wor man hum vöör een gode Stünn’n...