Mei Hoimat

Bürgerreporter:in

Autor: Dieter Elmer

aus Bobingen

Mei Hoimat isch dees greaschte Guat,
so wertvoll en meim Leaba.
Sie gibt mr Kraft ond sehr viel Muat,
ka´s denn ebbs Scheaners geaba.

Dia Haisr do em Hoimatstädtle,
dia senn mir so vrtraut.
I kenn do denna fascht jed´s Mädle,
doch d´ Hoimat isch mei Braut.

Ganz tiaf isch´s en meim Herzle denna,
mei Hoimat khert do na.
Wear´s nemme, deat mei Seal vrbrenna,
i wear ganz furchtbar dra.

Fahr i en d´ weite Welt mol naus,
i komm ganz gwieß meah zrick.
Weil i net fenda ka do Drauß,
a Stickle Hoimatglick.

Mei Herz mei Seal isch do gebora,
do hon i´s Liacht dr Welt erblickt,
hon en dr Fremda nix vrlora,
Gedanka hätt i hoimwärts gschickt.

Drom bleib i do em Hoimatland,
bis kommt mei letschta Stund,
gib meinr Hoimat dann dia Hand,
em tiafa Muattr- Erda- Grund.

Bürgerreporter:in: