Gedichte

Bayrische Freundschaft

Grüß Gott und Servus sag ich dir,
im Norden bin ich wieder hier.
Nicht schlecht, die Berge dort bei euch,
ich hab es gern, wenn ich mal keuch.

Und auf den Gipfeln kann man weilen,
bevor wir dann zum Tal hin eilen.
Und an der Isar, nicht zu glauben,
kann Steine man und Fleisch bestaunen.
Ich weiß genau, ich komm noch mal
zu euch in euer Lenggries-Tal.

Un nu will ik di mol vertellen,
wat wi in`n Norden hier so spellen.
Dat Gegendeel vun jue Bargen
is`t wiede Land, üm nich to sagen
wenn Woter kümmt, denn supt wi af....
De blanke Hans bringt manch Eem d`Graff.

Weest, use Bargen sünd de Dieken...
wer nich will dieken, de mut wiken.
Dat weer son Schnack vun bannig fröger,
Drum ward de Diekens jümmers höger.

Bi us in`nt gröne Marschenland
dor gifft dat sunst noch allerhand
wat man beleven kunn bi Dag,
wennt wullt, ok mannichmol bi Nacht.

Hest du schon mol de Schepens sehn,
grot as son Hus, man nich ut Steen,
de föhrt so öbert grote Meer,-
mangmol dor gifft keen Wiederkehr.
Se leggt dann unnen an de Grund...
soon Schiet, dat wi nich an se kunnt.

Un use Roland hier in Brem
het spitze Knee un is ut Steen.
Man seggt ut langst vergangne Tieden,
solang emm gifft, hebt wi hier Frieden.

Ünner den Dom, de grode Kerken,
dor is een Keller vull vun Lerken.
Doch god beholn sünd alle noch,
se legt jo ok in`nt blieern Lok.

Un noch wat möcht ik gau verklorn:
Dat Watt is wat för möe Föt,
wenn kilometer wiet in`n lööpst,
denn föhlst du die wie neetgeborn.

Dat hevt ji nich in`t Bayernland,
för sowat sünd nur wi bekannt.
Drüm sünd veel Bajuwaren hier,
bi us hebbt se ehr god Pläsier.

Wenn du dat Platt begrepen hest,
villicht to`n twetenmol woll leest,
denn is din Breegen vun Natur
bereit för`t Friesen-Abitur.

Dös woar gsoagt oaf Norddeutsch-Platt,
woàs Bremen so zu bieten hoat.
Zuam Schluß wünsch i di Lebensmuet,
woas du so denkst, dös is net guet.

Du willst d`Früchten doch genießen...
bis jetzt hoast du es do bewiesen
döß di dös Schicksal net besiagt.
Denk o d`Fro, de di do liabt.

WS