Loat dien Haart singen ....

Ook een Heimatleed

Dat is jüüst, as ov mi een Engel
över mien Haart strullert hett —
sää mien Opa heel blied,
wenn he sien Köpke Tee
up de Kökendisch sett.
So is mi dat ok,
wenn mi wat Goodes geböört,
wat eenzich de Hääven
un nich denn Düwel tohöört.
Ikk spöär, wenn dat kummt
un dat kummt up mi doal,
denn steit mien Sinnen so fast,
as een eekenen Poal.
Dat is as d' verwachten
van Moder Natuur,
wenn see in winterlich Nachten
licht iisfast in suur.
Dat is as wenn Voagels
dör de Vöörjoahrslücht glieden —
denn rüükt man dat Gröönen
ok all van wieden.
Dat is as wenn Sömmers
de Sünn ünnergeit —
un de neeä Dach üm Oost
allwäär sien Füürboagen schleit.
Dat is, as wenn de See
dör dat Schliekland strikkt —
un de Woaterhund neeschierich
över de Sandhümpels kikkt.
So is mi dat hier,
in us Vööröllern Land —
dat is mi so schier,
as an keen anneren Kant.

ee