Dat Portmannä
Pulchen wass en bärn Bengel. Hei arbeite jeden Dag in sine Landwirschaft un later in Bautrupp.
Hei was da, wenn man watt vun öhne wulle.
Aber Pulchen mach ock
gerne sluuk, un Beier kunne hei jümmers drinken.
Nu satt hei eines abends upp en Stakett bi en Kreuger vor de Dör un weine bitterlich.
Eck kamm datau un frage, wat hei nu het.
Hei schluchze un segge: Nu sitte eck hier, unn hebbe nu endlich mal Geld in Portmannä, unn wat iss, van Dage hebbe eck keinn Döst...!!!